Kurtlarla Koşan Kadınlar... yıllardır elimden düşürmediğim yol arkadaşımOkluk koyunda, dualitenin tam ortasında gün doğumunu izlerken çalakalem açtığım sayfada bu öykü düştü tam da o an, o saniye en duru halime...
La Serra Subterranea ve Elsiz Kız...
Öyküdeki bir cümle içimdeki boşlukta asılı kaldı kendi halinde o gün bugün...
Elsiz Kız'ın gidişini anlatıyor ve diyor ki;
"...ve şafak sökerken bildiği şekliyle kendi hayatından yürüyerek uzaklaşmış."
İçimde hala yankılanıyor... ne demek cidden hayatından kendi bildiği şekliyle uzaklaşmak...
Tüm hislerimi bir etmiş anlam arama telaşına düşmüşken karşı dağların arasından güneş kendini gösterdi. Gün doğumunu karşılamanın huzuru ve hazırlıksız yakalandığım ilham perisinin okunu yaşamımın en de ortasına saplanmasıyla içimi döndüren ve hala içinde salındığım o an; sessiz, derin ve şükran dolu bir kabullenişi beraberinde getirdi kendiliğinden...
iyi ki...
aşkla, ışıkla,
Burçak
