Çocukluğumun en güzel anılarından... elimde boyama kitabım, diğer elim Gülsen Annemin elinde... bu akşam misafirleri oluyorum. İçimdeki çocuk sevinci hala taptaze; hala canlı... dün gibi dedikleri hallerden...
Yeterince oyun oynayıp akşam ya da sabah buluşmalarına alt kata iniyoruz... içinde 2 abla bir abi, bir can teyze ve bir de ellerimi ona uzattığımda gözlerinden yaş gelecek kadar gülümseyen gıdı gıdı dayım... mutfağın içinde, annelerine hiç itiraz etmeden kahve yaparken ablalar, içeride birbirine aşkla bakan iki biricik...
Hayatımda yalnız, aşık ve güçlü olmayı fısıldayan Gülsen annemin alt katında; yaşama ve birbirine karşı ilk bakıştaki sevgileri her bir göz kırpışlarında katlanarak artan İsmet Teyzem & Gıdı Gıdı Dayım...
Bugün çocukluğuma dair bir anı, yıldız olup yerleşti gökyüzüne... en kahkahalı haliyle... kocaman adam bu kadar gıdıklanır mı hiç diye çocuk aklımla konuşup hep komik bulduğum; ezberimi bozan, köşedeki keyifli rakı sofrası ve gülen gözleriyle anımsayacağım "gıdı gıdı dayı'm" yolun ışık olsun...
seni seviyorum...
burçak