teşekkürler 2017...

Hani böyle "mor inek düşünme" gibi bir durum...

Ya da hani oynanırdı ya eskiden; sakın bunu açma diye de ilk elini atıverirdin...
Belki de bir söz söylenir ya "bakmadığın yere aslında daha çok baktığına emin olabilirsin"
Kendi kendini sobelemek gibi aslında biraz; belki de bir hayli
Başını, gönlünü, kalbini ters ters çevirdiğinde aslında tam da o ters yöne kaymama çabası beraberinde gelmez mi?
Yarattığımız ilüzyonun içinden bakarken tersler düz; düzler ters - miş ve -muş oyunu oynarken hissiyatlar nasıl?
Sevgi maskesindeki nefret; aşk maskesindeki korku ve sevilme ihtiyacı içimizdeki öz'e kök söktürmeye and içmiş emir eri neden beslenir?

Tüm bu sorular içinde dolanıyorum... Bakakaldım kendi yarattığım ilüzyona, tüm çıplaklığı ile çıkmış karşıma; rahat koltuğuna oturmuş evimin içinde dolanıyor rahat rahat...

Bir hali var ilk sobelendiği onu da paylaşayım yeri gelmişken;

Dünyanın pek çok yerine yolum düştüğünden olacak ki alışkınım; korkmak bahse konu değil uçaktan. Hatta korkanlara da anlam vermek de olasılık dahilinde yok. Ve günlerden bir gün yine bir yerden bir yere gidiyorum... hafif sallandık; orta koltuktayım ve sağ tarafımda bir arkadaşım. O ufak ve belki de önemsiz sallantıda; ruhum yerinden oynadı... midem, başım, kalbim... kendini nereye koyacaklarını bilemediler. Kireç beyazına dönmüş yüzüm, öyle söyledi arkadaşım... Etrafıma baktım, gözümün gördüğü kadar olan yerdeki herkes huzurlu, keyfinde. Bazıları çayını yudumluyor, hostesler de servis yaparken... Benim o andaki gerçekliğim ise korku filminden hallice; nefes alıp vermeye adadım kendimi ki çıkayım kendi yarattığım fırtınanın içinden... farkında değilim kendi yarattığımın da...

İçimdeki durgun duru ses diyor ki bak eğer olumsuz birşey olsa idi öncelikle hostesler tepki verirdi; hem olsa ne olacak... Ama evimdeki davetsiz misafir zıp zıp zıplıyor varlığımın içinde ve tadını çıkarıyor sanki... Nefes alıp vermeye devam ederken birden "ilüzyon" dediğimi duydum çok uzaktan... Bu benim kendi kendime yarattığım bir ilüzyondan başka birşey değil... ve sonra evimdeki misafir, misafirliğini ve yerini bildi epey mahçup... İlüzyon diye tekrarladım defalarca... ve minnet duydum o yolculuğa... çünkü gördüm ki yaşamımın pek çok anında yaratıyorum ve belki de yaratıyoruz kendi ilüzyonumuzu... sonra da kendi yarattığımız cenderenin içinde ta ki bir ses bir nefes kendimize ne olduğunu tam gerçekliği ile söyleyene dek...

Meğerse o uçuşta kanatta oturuyormuşuz;
Şu anda ise kendime şefkat göstererek daha ön sıralarda devam ediyorum yolculuklarıma; ilüzyonumu kapı dışarı etmedim ama onu şefkatle kabullenmeyi ve varlığının farkına varmayı seçtim...

Bahşedildiğince,

Aşkla, ışıkla,
Burçak

kalbimden taşınca yaşam kelimelerim taşıyor parmak uçlarımdan...

yaşamın en hediye an'larından zamanların içinden geçerken tarifsiz hissiyatlarla sarmalandı tüm varlığım;
bu hissiyatların bir tarifi de yok...
bir tutam sessizlik
rüzgarın tellerin arasına dantel gibi ördüğü kar tanelerinin bütünlük ve güzelliği
dua ve bahşedene şükran hali...
"bir dua gibi yaşamak" der hocam Sevgili Pemaji #gulenaypema ; belki de böyle bir hissiyat...
aşkla, ışıkla,
burçak

https://www.youtube.com/watch?v=ieDq1gmOroI 

#melektozları 😇
veda zamanı yakın en sevdiğim kasım ve aralık aylarına ✨ kasım ayı ile birlikte renkahenk kıyafetinin son demlerini geride bırakan doğa; aralık ayında ışık ışık süslenen şehirler; evler; dilekler; hediyeler; kalabalık sofralar; davetlere eş yıldız tozlarından örtüsünü bırakır ❄️ benim çam ağacım ise Kasım'ın en başında başlar yuvama mutluluğunu yansıtmaya; akşamları koşar adım gelip karşısına kurulmanın değeri paha biçilemez 💕 ne zaman ki yeni yılın ilk günü olur; ben yine bir sonraki Kasım'ı beklemeye koyulurum içten içe ❄️
Bu gece öyle güzel bir kış akşamı ki 💕 dışarda lapa lapa kar; çam ağaçlarının üzerlerindeki beyaz örtüyü taşırken dallarının aldığı haller; fonda güzel bir film; venedikteki kiliseden aldığım mum'un ışığı; damağımda ilk kez denediğim tiramisu tadı ☺️ ara ara seslenen dostlar; gecenin güzel hissiyatları ❄️
bazı akşamlar yeniköydeki evimde; ay ışığı yüzüme yansırdı ve hiçbir anını kaçırmamak için uyumazdım ✨ şimdi penceremin kenarında kalbimde atan bu kış gecesinin de pırıltısını dolu dolu ve hiçbir anını kaçırmadan dondurmaya niyet ❄️✨🎄🎈
Çam ağacımı süsleyen güzel Çan güzel annemin ellerinden @neclacullu 🎈
#kalpbilir 🙏

bilenler bilir akşam keyfimi; bu sefer papatya çayı eşliğinde aslında bir süredir böyle... kendimle buluşma yolculuğunda barışmanın özgür hissiyatları ile dolu varlığım... barıştığım ise kendimden öte birşey değil...  aldığım her nefesi hisseder olmanın getirdiği teşekkür ile; destur diyebilmenin cesareti bir arada; dengede kendince... karşındakini nice bilirsin'e verilen cevap "kendince" ; pusula ruhumun anlamlandırma arayışına... hal böyle olunca hediyeler sıra sıra... adımın anlamıyla dolu dolu yaşamaya niyet; bahşedildiğince elbet... Ufacık da olsa dile gelmişken şu andaki tek gerçeğim, papatya çayımın güzel sıcacık tadı ve başucumdaki en sevdiğim çiçek negisin kokusu; iyi ki... ve elbette güzel porselenlerim anneciğimin ellerinden ✨

Aşkla, ışıkla,

Burçak 

"Kapılar açılıyor,

Hich Otel Konya

Kapılar kapanıyor,

Kapılar kapanıyor; Kapıları açıyorum;

Ben güvendeyim bu sadece bir değişim;

Ben güvendeyim bu sadece bir değişim"

Heal your Life, 

https://www.facebook.com/hayatiniziiyilestirin/

Önce biraz; hatta bir hayli çekingen dinlerken pür dikkat;

ve ağır aksak eşlik etmeye heveslenirken; biraz utangaç 

kendini soluksuz, nefessiz, bağıra, çağıra bu ezgileri dile getirirken bulman mümkün :) 

İçinden geçtiğin kendini koruma telaşı; 

Kaynağın aslında sadece sen olduğumu hatırlatan dizeler;

Nefesinin bile isteye sığındığın huzuru;

Seni sana; beni bana aynalayan her varlık;

Kabul verdiğin ve vermekte direndiğin yaşam derslerin;

Kozadaki tırtıl hallerin...

Aşk'tan olan herşey kaynaktan... 

Aşkla, ışıkla,

Burçak 

Işığa kavuşan Sevgili Louise Hay'in eğitimini Türkiye'ye getirerek bizlerle buluşturan Can'ım Mesude ve Müzeyyen... öp'tüm kalbinizden :)) 

Öyle güzel -ki

Öyle güzel ki...
Rivers fro in you... içinde akan ırmaklar... çevirince biraz sakil durabiliyor...

İçinden geçen yaşam ve de içinden geçtiğin;
Binbir renk hallerin kendine bir yakın; bir uzak;

Dünyayı daha güzel bir yer olarak hayal ettiğin ve de başrol kahramanı da kendin olduğun mesela;

Sonra da bir sabah erken farkettiğin belki de;

Sadece sen değiştiğinde dünyanın daha güzel bir yer olabilme ihtimalini;
Sadece sen bir çiçeğin tomurcuğunu toprakla buluşturduğunda dünyanın daha güzel olabileceği gerçeğini;
sadece tek bir insanın içinde umudu yeşertmenin yeterliliğini mutluluk için;
sadece tek bir bebeğin belki de yaşamını koruma altına almanın aslında dünyayı halihazırda daha güzel bir yer yaptığını
ve de aslında belki de sadece sen sen olduğunda;

sen kendinle ve yaşaınının öz'deki amacıyla buluştuğunda dünyanın sadece var olarak senin nefesinde ve avuç içlerindeki ki'de renkahenk ışıldadığının...

aşkla, ışıkla,
burçak

Öyle güzel ki...

Rivers flow in you... İçinde akan ırmaklar... çevirince biraz sakil durabiliyor...

İçinden geçen yaşam ve de içinden geçtiğin;

Binbir renk hallerin kendine bir yakın; bir uzak;

Dünyayı daha güzel bir yer olarak hayal ettiğin ve de başrol kahramanı da kendin olduğun mesela;

Sonra da bir sabah farkettiğin belki de;

sadece sen değiştiğinde dünyanın daha güzel bir yer olabilme ihtimalini;

sadece sen bir çiçeğin tomurcuğunu toprakla buluşturduğunda dünyanın daha güzel olabileceği gerçeğini;

sadece tek bir insanın içinde umudu yeşertmenin yeterliliğini mutluluk için;

sadece tek bir bebeğin belki de yaşamını koruma altına almanın aslında dünyayı halihazırda daha güzel bir yer yaptığını

ve de aslında belki de sadece sen sen olduğunda; sen kendinle ve yaşamının öz'deki amacıyla buluştuğunda dünyanın sadece var olarak senin nefesinde; avuç içlerindeki ki'de renkahenk ışıldadığının...

aşkla, ışıkla,

burçak

Yoluma çıkan küpe çiçeği :) 

Tılsım

Her başlangıçta bir tılsım var.
Bilinmeyenin gizemi,
nelerin yolda olduğunun heyecanı,
geride bırakmanın eylül esintisi,
bir umut,
bir yenilenme hali,
bir fırsat kendine giden adım için.

Sahile vuran dalgaların her geri çekildiklerinde sürükledikleri çakıl taşlarının sesi kulağımda asılı küpe çiçeği niyetine;

Gecenin incisi ay ışığının denize yansımalarının yarattığı hissiyatlar; farklı bir bana doğru ilerlerken yanıma eş.

Her başlangıcın tılsımı kendine has başka bir hikaye kutlamaya değer...
bazen sessizlik ve şükranla;
bazen içimde danseden kız çocuğunun en hovarda halleriyle

Her başlangıç bir umut; yaşamın en öz'de; öz'den hediyesi belki de...

işte bugün de böyle :)

aşkla, ışıkla,
burçak

Yeniköy, Chez burcakcll

Evren konuşur, doğa, çiçekler, ay ışığının parıltısı, bulutlar ve en çok da gün doğumu...

Bu gün doğumunun bana kendimde, kendimle kalmak için bir çağrı olduğunu anlamam tam tamına 3 yıl aldı. 365 gün x 3 yıl önceki bu gün doğumunda seslemiş meğerse bulutlar ve demişler ki kendinde, kendinle kal...

Kendimi ancak şimdi sobeliyorum yıllar sonra... Bulutların mesajını dahi içine daldığım rüyaya yoran bende; benden eser yokmuş... ve en inciticisi de rüyada bir  hal içinde yaratmak o andaki gerçekliğini...

Şimdi bakınca görüyorum taç gibi ortadaki yansıma...
hala kulaklarımda çınlayan "kendine gel" çağrısına bir cevap evrenden bana ait bir kareyle; en öz'üme; en aşk'a aşık hallerime...

Aşk'la, ışıkla,
Burçak

Sonbahar'ın ilk gününü şükrederek uğurlarken;
1993'ten bu yana kıyısında anılar; güzel insanlar; aşklar biriktirdiğimiz yuvamızda; yeniden seneye ve hep artarak buluşmak niyetimizi de buraya bırakalım...

aşkla, ışıkla,
burçak

Kurtlarla Koşan Kadınlar... yıllardır elimden düşürmediğim yol arkadaşım

Okluk koyunda, dualitenin tam ortasında gün doğumunu izlerken çalakalem açtığım sayfada bu öykü düştü tam da o an, o saniye en duru halime...

La Serra Subterranea ve Elsiz Kız...
Öyküdeki bir cümle içimdeki boşlukta asılı kaldı kendi halinde o gün bugün...
Elsiz Kız'ın gidişini anlatıyor ve diyor ki;
"...ve şafak sökerken bildiği şekliyle kendi hayatından yürüyerek uzaklaşmış."

İçimde hala yankılanıyor... ne demek cidden hayatından kendi bildiği şekliyle uzaklaşmak...

Tüm hislerimi bir etmiş anlam arama telaşına düşmüşken   karşı dağların arasından güneş kendini gösterdi. Gün doğumunu karşılamanın huzuru ve hazırlıksız yakalandığım ilham perisinin okunu yaşamımın en de ortasına saplanmasıyla içimi döndüren ve hala içinde salındığım o an; sessiz, derin ve şükran dolu bir kabullenişi beraberinde getirdi kendiliğinden...

iyi ki...

aşkla, ışıkla,
Burçak

Ellerini çalakalem gezdirdi telefonun ekranında... Bir İstanbul akşamıydı ve yolda yetişme telaşındaki kalabalığın karşısında öylemesine duruyordu. Sonra birden telefonu yetişti imdadına belirsizliklerinin tam ortasında. Çok uzaklardan gelen sese kulak verdi... Dostça sohbet sohbeti açtı ve yolların kendiliğinden kesişmesi haline büründü tüm gökyüzü... bundan sonrasında ne olacaksa olacaktı... bir tutam kader bir tutam kısmet... inançları bunu gerektiriyordu Gonca'nın....

Yıllarca yuttuğu onca kırmızı kurdela parçası, tuttuğu dilekler sonunda gerçeğe dönüşüyor muydu acaba? İçini bir umut ve beraberinde bir umutsuzluk kapladı... Yine de denemek iyiydi. Sonuçta ve sonunda az da olsa cesareti vardı aşk'a... Tamam dedi... Ürkütmeden, korkutmadan kendimi hazırım bir ufak adım atmaya... ve kendine rağmen döküldü kelimeler parmak uçlarından ve dedi ki... merhaba ben Gonca... size bir konuda danışmak istiyordum... ve kalbi pır pır yanıt beklerken hiç gecikmeden geldi yanıt en uzaklardan. Merhaba dedi diğer parmak ucundaki ses, ben geliyorum bir süre oradayım, görüşmek ve yardım etmek isterim... Sonrası biraz kısmetti artık...

Biraz üşengeç, iki ileri bir geri adımlarla gitti buluşmaya... o da ne iç sesi dedi ki "sanki tanıdık bir yerlerden bu ses, bu nefes"... heyecanını sakladı göz pırıltılarının ardına ve dinledi...

Sonra aktı zaman... yollar yine kesişti... bir istanbul gününde, bir masal şehrinde... hikayenin her iki kahramanı da gerçeklikten uzak anlarda birlikte kaybolmanın; yılların getirdiği kırılmışlığın ürkek dokunuşları eşliğinde; içine daldılar...

Bir masaldı belki yaşanan belki de gerçek... belki de bir eş evrende hala aynı kaybolmuşluğun içindeydiler... ama sondu bir gerçeklikte... ve de belki de sonsuz...

Elde avuçta kalan günün o zamanında, şehrin ortasında rastgeldikleri ezgiyle, tam da o an ve zamanı dondurmaları oldu... an'da ve sonsuza dek...

Dondurulan an'lara aşkla, özlemle,

Burçak 

Şimdi bu kayığı kıyısına bağlayabileceğimiz bir de kıyı bulduk mu bu yaşam tamam...

Çocuk Merakı ve Koç'luk Soruları Demeti 1

Sana seninle ilgili ne söylüyor?

Çok güçlü bir Koç'luk sorusu...

Sana seninle ilgili ne söylüyor?
Çeşitlendirmek mümkün elbette... An'da akışta süreçte...
Önceden planlamadan karşındaki Koç sorar sana çocuk merakı ile...
Soru aslında konuya gibi gelse de aslında tam da en özünedir...

Sana seninle ilgili ne söylüyor?

Bedenin sıkışmış ve nefes alamıyorsun belli ki... peki senin bedenin sana seninle ilgili ne söylüyor?
Birden bire duygulanıveriyorsun karşına çıkan alelade bir köşedeki çiçeklere dalıp; duyguların sana seninle ilgili ne söylüyor?
"Hayır" kelimesi ağzından dökülemediği için; yetişememekten şikayet eden sen; sana seninle ilgili ne söylüyor?
Gözlerinin pırıldadığı; sesinin gülümsediği anlar; sana seninle ilgili neler fısıldıyor?
Söz verip yapmıyorsun; hem de kendine... sabahlar daha kısa, bir miskinlik... Kendine verdiğin sözü tutmamak sana seninle ilgili ne söylüyor?
Bir sevilme telaşındaki sende; sana dair neler var içeride?

ve bir başka soru daha;

Neye ihtiyacın var?

Çok güçlü bir başka Koç'luk sorusu...
Ol'mak istediğin; dön'üşmek istediğin bir sen var belli... için içine karışmış...
Peki şu anda olduğun sen ve olmak istediğin sen arasında neler var... Buna yaratıcı gerilim deniyor Koç'lukta...

e sonra... neye ihtiyacın var olmak istediğin yolda... sana dair... dışarıdan...
Neye ihtiyacın var bilgelikle yönetmek için liderlik enerjilerini: Savaşçı, Öğretmen, Besleyen ve Vizyoner...
Neye ihtiyacın var buram buram tutkusunu içinde hissettiğin yeni mesleğini yaşamına daha fazla taşımak için?
Neye ihtiyacın var, yaşamın döngüsünde kendine kabul vermek için...
Neye ihtiyacın var, tek başına bütün olmak için... a

Yine an'da akışta akar Koç'luk soruları... Ne ezberi vardır ne öncesi ne de sonrası...

Bolca çocuk merakı vardır ve de bütünlük...

ve iyi ki...

aşkla, ışıkla,
Burçak

Simya Mevsimi

Çayyolu Rotary Kulübü ile bir buluşma anına dair notlar...

Konumuz Simya Mevsimi 

Ala portreler

Eğer birinin bir hedefi varsa bu hedefe gitmek için hayal tarlarında şurası yani, bir fotoğraf bir resim bir yol bir güzergah belirlediyse aslında o kadar da zor değil beklemek. Ben bir hikaye biliyorum çok çok eskiden yıllar öncesinden bir düstur hikayesi bu aslında. Zamanı anlatan, sadakati anlatan, sabrın ne olduğunu anlatan demlenmenin yani bir hikaye...

5 sene sustururlarmış ustalar çıraklarını. Bütün düşünceleri bütün sohbetleri bütün var olanı dinledikten sonra tek bır soru hakları varmış. Neden diye sormak o da... Ama neden diye sordukları zaman da meselenın tam da özüne dair nedeni bulmaları gerekirmiş... Doğru yeri bulmayan da tekrar birinci derse geri dönermiş. Sabır çok ustalaştırır insanı... (Şebnem Sönmez, Ala Portreler)

Simya... sabır gerektirir... 

Simya; Ruhsal Gelişme, Dönüşüm Sanatı. Aslında olmak istediğin sen. Ve olmak istediğin sana doğru giden yoldaki dönüşümün adı Simya. Yaşamda simyanı pek çok farklı nedenle harekete geçirirsin. İstemli ya da istemsiz olarak. Ve bu geri dönüşü olmayan bir yoldur.

Farkındalık gibi. Farkındalığı geri alamazsın. Hatta bir adım ileri gidelim. Bir olayı, bir kişiyi hepsini zamanla unutabilirsin. Ancak bir olayın ya da bir kişinin sana kendini nasıl hissettirdiğini unutmak pek olası değildir. Ancak zamanla olaya bakışın değişir. Sen başka bir sen olursun. Bu değişimin de başrol oyuncusu içindeki sen; yani Simya’ndır.

Simya’nın yani dönüşümün özünde, BÜTÜNLÜK, BÜTÜNSELLİK yer alır. Bütünsellik ise günümüzde

ZİHİN - AKIL; RUH – VARLIK ve BEDEN boyutlarında tanımlanır. Bu boyut bizim içeride çalışan sistemimizdir.

İçeride çalışan sistemimizin en öz’ünde Değerlerimiz vardır. ADLER koçluk okulu’nun değerler tanımında en iç üçgende;

Kişisel Bütünlük

Yaratıcılık ve

Özgünlük Yer alır.

Değerleri çıkarmak için biz koçların kullandığı bir yöntem Çocukluk Kahramanıdır. Benim çocukluk kahramanım Klementine. Hatırlayanlarınız vardır :)

Değerlerimizin farkında olmak bütünselliğimizi daha da anlamlı kılar. Kendi ruh, beden ve zihnimizle bir bütün olma yolculuğumuzda bir öğretmenimiz vardır. Kendi halinde ve döngüsündeki Doğa. Doğa sürekli bize kendisi ile yaşam ile bütünleşmemizi hatırlatır. Sürekli bir davet halindedir.

Yaşam döngümüzde, tamamında;

Örneğin okula başlayıp tamamladığımızda

Anne olma yolculuğunda

Bir ilişkide

Hep döngüler vardır.

Bu döngüler içinde farkındalıkla kalmayı öğretir bize doğa. Aynı zamanda kendi Eril ve Dişil döngülerimizi kabul etmeyi de.

Doğanın bu öğretisini, çok güçlü bir metafor ile yaşama taşımak mümkün. Metafor deyince, örneğin KIYMIK benim iç sesimin adı. Eğer siz de zihninizde susmayan o ses ile baş etmek istiyorsanız. Size benden bir tavsiye isim verin ona J

Metaforumuza geri dönelim… Benim deyimimle Simya Mevsimi sonsuza kadar uzanır. Döngüler halinde. (Kaynak: Carol McCelland: The Seasons of Change Spiral, The Transition Journey)

Önce Sonbahar:

Muhteşem güzel renklere bürür doğayı. Bu sırada hummalı bir hazırlık içindedir. Kendine hizmet etmeyeni. BIRAKIR DOĞA. Tam da o an’da, tam da o saniye.

Bazen rüzgar yardım eder

Bazen kendisi salınır

Bazen yaprak kendisi ayrılır

Bazen yağmır girer koluna ağacın

VE HER BIR AĞAÇ kendi döngüsünde yaşar bu bırakma anını. (BENCE BIRAKMALISIN SESLERI YOKTUR)

Bazıları daha aceleci, bazıları daha yavaş

KENDİ SİMYASINA yani DÖNÜŞÜM HIZINA GÖRE

Yaşamın Hem bütününe hem de parçalarına bakarsak. Bizim de Sonbaharımız hatta sonbaharlarımız vardır.

Şehirleri geride bırakırız

Bazen insanları

Bazen yeni bir defter alırız sayfaları BOŞ

Yaşamımıza hizmet etmeyen HUYLARIMIZI bırakırız.

Görevlerimizi bırakırız.

Bu bırakma an’ında SİMYAmızın farkında olmak aslında önemli olan.

ŞU ANDA DIŞSAL ve İÇSEL NEDENLERLE bir bırakma hali var ve ben bu HAL ile uyum halinde olmayı seçiyorum. Bunu demek de mümkün, direnmek de…

Ve sonra KIŞ

Bana göre her kış sabahı GÜN GÜZELİ

Kış olunca doğa görünmez bir KABULLENİŞE girer. Kış 3 bölümde aslında. İlk KIŞ’a hazırlık, KIŞ ve de sonrasında KIŞ’tan çıkışa hazırlık.

DOĞA uykuya dalar.

Daha yalnızlaşır belki

 Tohumlar toprak altında zamanı bekler.

NADAS Zamanı bir nevi

Yer altındaki kaynaklar dolar. BEKLER, Daha sessizdir. Daha az hareketl.

VAR OLANLA ve de BİLGELİKLE Hal halinde kalır. İçine Bakar. Neler oluyor orada? Fırtına, Kış Güneşi, Bir tutam nergis. Ne düşerse payına o kadar.

KIŞ KENDİNE GEL çağrısıdır bir nevi. Ve Doğa bilir ki HERŞEY GEÇER. Hiçbirşey KALICI Değildir. Ve Bilir ki KIŞ’tan sonra İlkbahar gelecek. Ve Bilir ki NE EKERSE onu BİÇECEK.

Burada seçimler var yine Simyamızın Yolunda

Ve denir ki

Seçimlerimizde ÖZGÜRÜZ ancak SONUÇLARINDAN SORUMLUYUZ

Kıştan bahara geçişi müjdeleyen umut olur ve sırasıyla Hava’ya; Su’ya ve de Toprağa düşer.

İlkbaharda doğada hummalı bir çalışma başlar. Uyanış gibi. Daha hareketli. Günler uzar. Ekim, dikim, yuvalar, fideler. Yeni göç yolları.

Kış’ın hayalini kurduklarınızın, planladıklarınızın gerçeğe dönüşme zamanıdır İlkbahar.

Aylardır düşünülen, tasarlanan projenin yazılma ve teslim zamanı gelir.

Mevsimlerce hayal kurulmuştır ve sonra bir sabah HOBİ KAFESİ gerçek olur.

EV hayali gerçek olmuştur. Taşımacılar kapıdadır.

Geri çekilip yalnız kaldığında Kadınını, Erkeğini ne kadar özlediğini farketmişsindir. İçinde aşk uyanır. Ve etrafı ne yapsam ne yapsam telaşı sarar.

Kış’ta varlık durumun seslenmiştir. Şimdi çalışma zamanıdır. Doğa yanında yoldaştır. Çocuklar için, yaşlılar için ve belki de daha başka bir sen olmak için, dünyayı daha güzel bir yer yapmak için. Derdin ne ise onun için…

Ve sonra YAZ

Ve HOOOPPPPPP

Endüstri 4.0 alışkanlığı, yeniden SONBAHARA koşar adım gideriz biz

Halbuki bizi bekleyen neler var:

KUTLAMA

TAKTİR

GERİDE KALAN RUHUMUZUN BEDENE YETİŞMESİ – ABORJİNLER

Ve de SİMYA MEVSİMİMİZİ ONURLANDIRMA zamanı hepsi var YAZDA.

Benim doğa ile bütün olan varlığıma karşı sorumluluğum Yaz’I yaşamak.

Dönem sonu gelmiş, konferans, e dönem başkanıyım onu da atlattım konferans sonrası J  bir hediye bir kutlama.

Projen en iyi seçildiğinde içimde dans eden kız çocuğunu dinlemek mesela.

Kendi özüme taktirler

Öğrenen zihniyet ile yaşamı kucaklamak.

Rotary: Fark Yaratır’a ; Rotary Hizmet Eder’in kattıklarını kutlayarak geçmek. Ve hakkını vermek yaz’ın.

Sizlerle buluşmamızla ilgili Sirel Başkanım aradığında, pencereye doğru ayağa kalktım ve dağların üzerine yağmur inmişti. Yağmur bulutları yaklaşıyordu bulunduğum pencereye doğru. Bir süre sonra dolu yağmaya başlamışken yaz’ın ilk gününde yüzümün sağına güneş ışığı vurdu.

MEVSİMLERİN EN ORTASINDA BULDUM KENDİMİ:

Üzerine gördüm ki siz bu seneyi İnsanlığa hizmet ederek geçirmişsiniz. Ve bana sözcü olmak düştü.

Tevafuk: Anlamlı Tesadüf Demektir.

Yaşamda duymak istediklerinizi kendimiz seçermişiz. Ve biz sözcü gelip sadece ELÇİ olurmuş. Ben Simyasına, dönüşüm yoluluğuna ilham verdiğiniz, umut olduğunuz, el uzattığınız, her bir ÇOCUK, her bir KADIN, her bir GENÇ adına Sizleri bu masa etrafında toplayan “ORTAK DEĞERİNİZ İNSANA HİZMET” için gösterdiğiniz emeği AYAKTA ALKIŞLAMAK ve de SİMYA MEVSİMLERİNİZİ AYAKTA ALKIŞLAMANIZI SÖYLEMEK İÇİN GELDİM.

Saygı ve Sevgilerimle

Burçak