eski çalışma günlerinde kübikler vardı. her bir kübikte 4 kişi, canımızı dişimize takıp çalışır, çalıştırdık. O dönemlerde de sabahın en köründe; hatta bazen gün ışığıyla ofise gelirdim. ofisteki en tuhaf hallerden belki de ilki bir gün bilgisayarlarımızın kapağını öğle yemeğine giderken kapamamız gerektiğine karar verdiğimiz zamandı. O zamana kadar hiç aklımıza gelmemişti evin kapılarını sımmsıkı kitleyerek, güveni teslim etmek. Bugün ofiste dolanırken kapağı açık bir bilgisayarın kapağını indirince eski günler canlandı gözümde.

zamanımız o kadar; o kadar az ki yaşamda
🖤
evimizin kapılarını sonuna kadar açık bırakalım
günümüzü göz göze geçirdiğimiz ekranlarla bağımızı koparalım
seni seviyorum diye sokaklara çıkıp, sımsıkı sarılıp bağıralım
“İyi ki” lerle, süslü püslü; püsküllü küpelerle donanalım
yaşamı en içimize dolduralım 🖤